Ik ben erg actief in verschillende baby- en mamagroepen op Facebook en op twee fora op internet. Daardoor kom ik ook veel in aanraking met dingen die volgens andere moeders moeilijk zijn. Wat mij opvalt is hoe verschillend deze dingen kunnen zijn. Soms lees ik een vraag en denk ik: hoe kun je dit nou moeilijk vinden, dit is toch hartstikke simpel? Aan de andere kant zijn er dingen die andere moeders heel makkelijk lijken op te lossen en waar ik zelfs na alle tips nog niets van begrijp. Dus tijd voor een overzichtje. Wat vind ik zelf moeilijk en wat vind ik niet moeilijk aan het moederschap? Van beide een top 3.
Moeilijk:
1. Slapen
Met stipt op 1. Slapen. Hoe in hemelsnaam krijg ik mijn dreumes op een normale manier in slaap? Waarom leggen andere moeders zo makkelijk hun dreumes in bed en horen hem niet meer? Die van mij vecht uren tegen de slaap, met wat geluk krijg ik hem voedend in slaap maar met pech slaapt hij zelfs dan niet en is buiten wandelen met de buggy de enige oplossing. Waar ik ’s avonds laat na een drukke dag nou niet veel zin in heb. Thuis blijft mijn dreumes gewoon wakker. Ook als hij zo moe is dat hij alleen nog maar kan huilen en constant valt. In bed leggen betekent hoe dan ook drama. Ik heb al meerdere keren om tips gevraagd, van internet tot pedagoog, maar niets helpt om mijn dreumes beter te laten slapen. Helaas. Ik moet het er dus maar mee doen. Accepteren dat ik maar heel zelden een avondje voor mezelf heb of overdag eens ongestoord iets kan doen in huis.
2. Werken
Ik hoor andere moeders zo vaak zeggen: “ik vind het heerlijk om te werken en dan even geen mama te zijn maar gewoon mezelf.”
Ben ik gek? Ik vind mijn werk hartstikke leuk, zowel mijn huidige werk (waar ik nu drie weken werk) als alle vorige kleine baantjes die ik had. Maar ik mis mijn kind verschrikkelijk en ik vind het ontzettend moeilijk om op mijn werk andere kleine kinderen te zien of horen (vooral als ze huilen, pff, dan wil ik maar 1 ding en dat is mijn eigen kind meteen knuffelen). En ik vind werken zeker niet leuker dan thuis zijn met mijn kind en lekker mama zijn. Want dat mama zijn vind ik toch echt het allerleukste wat er is. Ondanks de moeilijke momenten. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het drama elke keer weer om de opvang rond te krijgen want ik werk onregelmatig en tot laat in de avond en hij kan vaker niet dan wel mijn volledige werktijd op het kinderdagverblijf terecht. Altijd dus weer geregel om iemand te vinden die hem daar ophaalt als hij weg moet en ik nog niet klaar ben met werken. Dat vind ik toch echt heel erg moeilijk…
3. Verschonen
Het klinkt makkelijk. Vuile luier uit, billen schoonpoetsen, schone luier aan. Hier gaat dat helaas anders. Krijsend kind neerleggen die al weet wat er komen gaat, vijf hele interessante dingen in zijn handen proberen te stoppen tot ik iets heb gevonden wat hij leuk genoeg vindt om even aandacht aan te schenken, broek uit, vuile luier uit, krijsend kind die is uitgekeken op het speeltje wat hij had iets nieuws in zijn handen proberen te geven of in een noodgeval speen erin stoppen zodat hij even wat kalmeert, billen afvegen, met drie handen (jammer dat ik dat al niet heb) benen en handen vasthouden zodat ik met mijn vierde hand zijn billen kan schoonpoetsen, alle doekjes kleven altijd aan elkaar dus ik heb eigenlijk een vijfde hand nodig om dat extra doekje dat is meegekomen uit de verpakking los te trekken, dreumes terugdraaien en half erbovenop gaan liggen zodat hij stil genoeg ligt om de schone luier recht aan te kunnen trekken, vijf keer de luier weer losmaken en opnieuw omdoen omdat hij hartstikke scheef zit, ene been in de broekspijp, andere been erin, ondertussen schopt hij het eerste been er weer uit, eerste been er weer in, tweede been wordt er weer uit geschopt, etc… Fijn, wat andere moeders in twee minuten voor elkaar krijgen duurt hier altijd minstens een kwartier. Dus “sorry dat ik een kwartier te laat ben, mijn kind had een poepluier” is hier echt geen overdreven smoes.
Niet moeilijk:
1. Borstvoeding
Echt, borstvoeding geven is het makkelijkste wat ik ooit gedaan heb. Ik hoef nergens aan te denken. Het mag altijd, het is altijd goed van samenstelling en temperatuur en ik heb het altijd bij me. Ik hoef niet aan voeding te denken als we weggaan, nooit op tijd voeding te kopen, nooit op tijd terug naar huis omdat de voeding op is, geen flesjes en flessenwarmers mee, niet opstaan als hij bij me op de bank kruipt en dorst heeft maar gewoon blijven zitten. Nooit op de klok kijken of hij alweer wat mag of schepjes poeder tellen om te berekenen of hij niet teveel krijgt op een dag. Geen schema’s, het mag zo vaak als hij wil. Niet overstappen op andere nummers voeding, de melk past zich helemaal vanzelf aan aan zijn leeftijd. En alles wat ik ervoor moet doen is gaan zitten en mijn shirt omhoog/omlaag doen zodat hij erbij kan. Meer niet.
2. Dagjes uit en vakantie
Echt, een dagje uit of op vakantie met een dreumes is zo relaxed! Oké, je sleept een hoop zooi mee. Zeker als je een ruime week op vakantie gaat. Waar ik voor mezelf hoogstens 1 set kleding per dag meeneem, reken ik voor een dreumes toch wel op het dubbele. Met drinken dat over hem heen valt, eten over zijn shirt, doorgelekte luiers, spugen over zijn kleding als hij weer eens teveel heeft gegeten… En dan al die luiers mee op vakantie. En de buggy. En al zijn knuffels waar hij niet zonder kan. Pff wat een hoop zooi. Maar er is niet heel veel nodig om mijn dreumes te vermaken tijdens een lange autorit. Hij doet een dutje, kijkt uit het raam, vermaakt zich een half uur lang met een leeg plastic flesje of een oude pinpas…
En dagjes uit zijn een stuk makkelijker met een buggy bij je. Zware tas vol eten en drinken meesjouwen? Nee joh, die hang ik gewoon aan de buggy. Ik moet er niet aan denken dat er ooit een moment komt dat we die buggy niet meer nodig hebben en ik een rugzak vol voedsel door de dierentuin mag gaan slepen…
3. Eten
Niet zozeer het eten in het algemeen, maar vooral de eerste hapjes en het “met de pot mee eten” blijken voor veel moeders lastige dingen. Ik heb de Rapley-methode gevolgd en die zegt dat een baby vanaf 6 maanden gewoon alles mag hebben behalve toegevoegde suikers, zout en honing. Makkelijker wordt het niet. Je kookt zoals je altijd kookt alleen gooi je het zout pas na het koken op je bord in plaats van tijdens het koken in de pan. Dat is alles. Kruidig eten mag een baby vanaf 6 maanden gewoon hebben. En pittig in principe ook, al zal je baby daar niet zo blij van worden meestal ;). Maar mocht je graag een keer pittig eten, dan kook je toch een keer in twee pannen? Een pittige voor jezelf en hetzelfde maar dan zonder het pittige voor je baby. Pureren hoeft niet, een baby kan vanaf 6 maanden gewoon stukken eten. Geen noodzaak om apart hapjes te koken, te pureren, portioneren, in te vriezen, weer te ontdooien… En de overgang naar “met de pot mee eten” is er niet, want je baby eet gewoon vanaf het begin met de pot mee. Waarom zou je het geven van vaste voeding aan je baby zo moeilijk maken als het ook heel makkelijk kan? Allergieën of andere medische aandoeningen uitgezonderd natuurlijk.
kijkjeinonsleven 